Wa ko gyud damha ning panghitaboa–
Nga makauban tika
Nga malili ko ang imong mga mata
Nga sa mga bukton mo, ako makahigda
Dayong hapyod mo sa akong mga kabalaka
Hangtod sa ako makahinanok
Ug maabtan sa toktogaok sa manok
Unya sa pagmata anaa gihapon imong kamot ibabaw sa akong buhok
Nga gihapnay sa imong abaga nga sa kapoypoy wala gyud mi tiyaok…

Tuod, adunay linya sa tunga kanatong duha
Apan mi takingking ka sa walay pagduhaduha
Aron labangon ang tunok sa gugma
Ug gakson ang risgo nga mao ra’y akong dala

Apan wala mo gipabati sa akoa
Nga ako mao ra…
Kay sa tanang higayong mag-uban kita
Ipabati mo nga walay kulang sa akoa

Maong, labaw pa sa salamat, mao untay gusto nakong ilitok
Apan adunay pagbati sa dughan nga dili masabot sa utok
Tugti ako nga karon sa imong paghagok
Ako magsamok-samok sama sa lamok nga maglitok…
‘Salamat’ dayong halok pinaagi sa pagpaak
Dungog ko ang lagapak sa paghapak!